لیزر به عنوان ابزاری در دستگاههای برش به کار میرود تا مواد مختلف با ضخامت های مختلف را برش دهد. عوامل گوناگونی برای انجام برش محاسبه می شوند که دو تا از مهمترین های آنها، قدرت لیزر و نوع گاز مصرفی میباشد. این دو عامل تاثیر قابل توجهی بر کیفیت محصول پایانی و زمان انجام کار دارد. در پروسه برش، نوع گاز را بر طبق جنس ماده، ضخامت و کیفیت مورد نظر در لبهی آن انتخاب میکنند. از بین گازهای مورد استفاده در فرایند برشکاری، برش لیزر با اکسیژن و نیتروژن رایج ترین آنها هستند.
برش لیزر با گاز اکسیژن
از این گاز کمکی بیشتر در فلزات با ضخامت بالا استفاده میشود. همچنین هر چه مقدار اکسیژن بیشتر باشد توان دستگاه نیز بیشتر میشود. اما باید به این نکته توجه کرد که در برش لیزری توسط گاز اکسیژن، یک قالب شیشه ای مانند بر روی لبه ی برش خورده فلز افتاده و سبب شفافیت آن میشود. این اتفاق میتواند از دید برخی زیبا باشد ولی مانع رنگ گرفتن فلز نیز می باشد. حتی می تواند فرایند روکش کاری با پودر هم نتیجه بخش نباشد.
برش لیزر با گاز نیتروژن
گاز نیتروژن، بر خلاف اکسیژن برای فلزات با ضخامت کمتر کاربرد دارد. ولی سرعت برش با این گاز چندین برابر برش لیزر با اکسیژن است. در این روش، لبه های برش خورده، تمیز و مناسب جوش و رنگ هستند. نیتروژن از زنگ زدگی جلوگیری میکند، در نتیجه استفاده از این گاز، سبب کاهش پردازش پس از برش میشود. هرچه مقدار نیتروژن بیشتر باشد سرعت و قدرت نیز بیشتر شده و میتوان با نیتروژن فلزات ضخیم تر را نیز برش داد.
تفاوت هزینه برش
در بحث هزینه برش لیزر با اکسیژن و نیتروژن، تفاوت زیادی بین این دو گاز وجود دارد. گاز اکسیژن به مراتب هزینه کمتری نسبت به نیتروژن دارد. زیرا در ضخامت های بالا، باید گاز نیتروژن بیشتری نیز مصرف شود و همان مسئله هزینه نهایی را افزایش میدهد. و این به دلیل نرخ مصرف اکسیژن به نیتروژن است که چیزی حدود 10 برابر کمتر است.
پیشنهاد ما در آراکس لیزر تا حد امکان استفاده از گاز نیتروژن، و در فلزات ضخیم نیز، استفاده از گاز اکسیژن میباشد.